Ontastbaar tastbaar maken
Het ontastbare aanraakbaar maken, tastbaar maken. Een fascinerende reis die begon bij een waterdruppel onder mijn oorlel en een voorlopig eindpunt vond bij de reflecterende schittering in de druppel die over de spiegel naar beneden stroomt en zo mijn spiegelbeeld onthult. Hallo ochtend, vol lucht, beweging en licht.
Waterdruppel
De ruimte is gevuld met een fijne nevel en ik zie weinig. Ik kijk naar de fijne waterdruppeltjes in de haartjes op mijn arm. Mijn hand veegt over de spiegel en mijn gezicht verschijnt. Mijn oog valt op de sprankelende waterdruppel aan mijn oorlel. Hij hangt daar, ik raak hem aan en hij valt. Weg is hij.
Lucht
Ik loop de badkamer uit en voel de frisheid van de ochtend, het tocht door de kieren op de overloop. Mijn blik glijdt over de daken van de stad. De wolken drijven door de lucht. Wit omgeven door blauw, blauw begrenst door wit. De lucht breekt open, er ontstaat een ongrijpbare ruimte.
Beweging
Een dampende kop thee in mijn hand verwarmt. Ik kijk in de verte en zie de wieken van de molen traag draaien. De wind in de zeilen zet een beweging in gang en maalt droog of zorgt voor dagelijks brood. De beweging stopt als je het pakt. Je kunt er mee leven en eindeloos naar kijken maar pakken nooit.
Licht
De schittering in het stromende water. De schittering op de vleugels van het vliegtuig in de lucht. De schittering op het dwarrelende stof in de molen. Het licht schittert zonder oordeel en dan verschijnt de reflectie. Raak ik de reflectie aan of breek ik de baan van het licht? Ik laat schitteren.
Geschreven door Arjan Hamberg copyright.